फेसबूक लभ FACEBOOK LOVE
भिडियो हेर्नको लागी तलको बक्समा क्लिक गर्नुहोस !
|
वहाँको सत्य घटना हामिलाई म्यासेज गर्नुभाको
कृपया पढेर आफ्नो बिचार रखी दिनुहोला
कृपया पढेर आफ्नो बिचार रखी दिनुहोला
जतिबेला मलाई उनको फ्राईन्ड रिक्वायस्ट आयो,मैले एसेप्ट गरे । लगत्तै २ घन्टा जस्तो हामी बिच परिचय हुंदै गयो । कुराकानी को क्रममा उनि ले मलाई रोजिसकेकी रहिछन्, तर मैले उनिलाई मन पराउनु पनि स्वभाविकै थियो । भोली पनि, पर्सी पनि सधै सधै झै हाम्रो साथित्त्व एक मायामा परिणत हुन पुगयो । करिब एक हफ्ता पछी उनको फेस्बुक पनि ब्लक भयो ।अनी तत्कालाई मलाई फोन गरिन र भनिन्"रोहन मेरो त फेस्बुक नै ब्लक भयो प्लिज मलाई अर्को फेस्बुक आईडी बनाईदेउन ल" त्यस्पछी मैले तुरुन्तै उनको नाम बद्लेर सन्ध्या नाम बाट बनाइदिए । अनि हाम्रो कुराकानी अगाडी बढीरह्यो । तर फरक यही थियो उनि काठ्मान्डु कि एक मन्त्रीकी एक्ली छोरी थिइन र म एक गरीब को छोरो थिएं त्यो पनि दुबैमा । हामी बिच माया-मम्ता बढ्दै गयो र उनि म बिना बाच्न नसक्ने भैसकेकी थिइन । मेरो त नेट्को समस्या हुँदैनाथयो तर सन्ध्याको समस्या हुन्थ्यो । अनि मलाई फोन गरिहाल्थिन सन्ध्या ले । फोन नगरेको कुनै दिन खाली रहन्नाथयो । सन्ध्याले नै फोन गर्थिन मलाई । आधा घन्टा भन्दा माथी नै कल गर्थिन मलाई । करिब २ महिना बितेको थियो सन्ध्याले मलाई बिहेको प्रस्ताव राखिन ।म पनि सहजै सन्ध्याको कुरामा सह्मत थिएं । अनि मलाई काठ्मान्डु आउन आग्रह गरिन । तर मेरो परिस्थिती ले गर्दा म जान सकिन यो बिदेस बाट । मैले सन्ध्यालाई असोज महिनामा आउछु र हामी बिहे गरौला ल भने । तर सन्ध्या अलि जिद्दी टाइपकी थिइन । तपाईं न-आउने हो भने म आफ्नो पढाईको सिल्सिलामा अमेरिका जान्छु भनिन्,त्यो पनि ३ बर्षको लागी । म छांगा बाट खसेको चरो जस्तै भएं । त्यस्पछी म काठ्मान्डु जान धेरै प्रयास गरें तर मेरो सन्ध्या संगको प्रयास असफल नै रह्यो । तर सन्ध्याले मेरो कुरालाई बुझ्ने प्रयास गरिनन । किनकी सन्ध्या सम्पतिकी धनी थिइन्, म जस्तो गरीब को कुरालाई बुझिदिन उनको आफ्नै घमन्ड थियो । त्यस्पछी मलाई अन्तिम दिन फोन गरिन र भनिन " रोहन्, म त भोली अमेरिका जांदैछु, तिमी जस्तो मान्छे मलाई चाहिएको पनि छैन र आज बाट म तिमीलाई संधै संधै फेस्बुक बाट पनि ब्लक गर्दै छु, आफ्नो जिबन आफै सम्हाल" यती भनेपछी मलाई सन्ध्या ले ब्लक गरिन र तत्काल मैले नै सन्ध्यालाई फोन गरें र भने "सन्ध्या, तिमीले यो के गरेकी नि ? के तिमीलाई मेरो माया लाग्दैन र ?" र भनिन्" माया लाग्छ रोहन्, तिमी नै नभएपछी म एक्लो के गरी बस्नु । तिमी आउन ढिला हुने भयो । म त जांदैछु भोली बिहान को फ्लाईट १० बजेको समयमा छ" भनिन । करिब १ घन्टा भन्दा पनि बढी कुरा भयो मेरो र सन्ध्याको टेलिफोनमा । म रोएं उनिसंगको बिछोडिने पिरले । जती जती म रुन्थे सन्ध्या पनि उत्ती नै रुने गर्थिन । त्यो रात नै हामी बिच को माया को अन्तिम रात थियो । रुंदारुंदा रात नै बित्यो । यतिकैमा सन्ध्याको फोन पनि काटियो र म कती बेला निदाए उनको सम्झनामा थाहै भएन । बिउझिए र फेरी फोन गरे मैले सन्ध्या लाई तर यतिबेला सन्ध्याको मोबाइल नै स्विच अफ भैसकेको थियो । त्यो दिन नै मेरो लागी जिबनको अविश्मरणिय दिन भएको छ । उनि गए लगत्तै मैले हरेक दिन हर पल फोन गरें तर कहिले पनि लागेन र करिब एक हफ्ता पछी मात्र लागेको थियो र एउटै उत्तर पाएं" दिदी त अमेरिका जानु भएको पनि एक हफ्ता भैसक्यो, हजुर को बोल्नु भएको" । त्यस दिन देखी मलाई आज कसैले पनि माया को कुरा गरे भने मलाई सन्ध्याकै झल्को ले पिरलिरहन्छ,पिरलिरहन्छ र हमेसा पिरलिरहनेछ...
भिडियो हेर्नको लागी तलको बक्समा क्लिक गर्नुहोस !
|
|
0 comments
Write Down Your Responses